Follow Us

โรคกระดูกพรุน

โรคกระดูกพรุนเป็นโรคกระดูกที่เกิดจากการขาดการซ่อมแซมกระดูกใหม่หรือซ่อมแซมที่เกิดขึ้นช้า เพื่อทดแทนกระดูกเก่าหรือกระดูกที่ได้รับบาดเจ็บ ทำให้เกิดภาวะกระดูกเปราะและแตกหักง่าย

โรคกระดูกพรุน

โรคกระดูกพรุนเป็นโรคกระดูกที่เกิดจากการขาดการซ่อมแซมกระดูกใหม่หรือซ่อมแซมที่เกิดขึ้นช้า เพื่อทดแทนกระดูกเก่าหรือกระดูกที่ได้รับบาดเจ็บ ทำให้เกิดภาวะกระดูกเปราะและแตกหักง่าย โรคกระดูกพรุนสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน อย่างไรก็ตามความเสี่ยงของภาวะนี้มักเพิ่มขึ้นในผู้หญิงที่หมดประจำเดือนไปแล้ว ทั้งนี้เพื่อป้องกันการสูญเสียกระดูกและเสริมสร้างกระดูกให้แข็งแรง ควรได้รับการรักษาที่เหมาะสมควบคู่ไปกับการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และรักษาน้ำหนักตัวให้แข็งแรง

อาการ

ผู้ที่เป็นโรคกระดูกพรุนในระยะเริ่มต้นอาจไม่พบสัญญาณหรืออาการใด ๆ สัญญาณและอาการของโรคกระดูกพรุนมักเริ่มต้นขึ้นเมื่อกระดูกได้รับผลกระทบแล้ว โดยสัญญาณและอาการดังกล่าวอาจประกอบไปด้วย

  • อาการปวดหลังซึ่งเกิดจากกระดูกสันหลังยุบหรือหัก
  • ความสูงลดลง
  • หลังค่อม
  • กระดูกหักได้ง่าย

เมื่อไหร่จึงควรพบแพทย์

ผู้หญิงที่หมดประจำเดือนหรือผู้ที่ทานยาคอร์ติโคสเตียรอยด์อย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายเดือนควรปรึกษาแพทย์ เช่น เดียวกับผู้ที่มีสมาชิคครอบครัวมีประสบการณ์กระดูกสะโพกหัก

สาเหตุ

กระดูกสามารถงอกขึ้นใหม่ได้เนื่องจากเป็นเนื้อเยื่อที่มีชีวิต กระดูกใหม่ถูกสร้างขึ้นเพื่อชดเชยกระดูกที่เก่าหรือหัก กระบวนการนี้อาจช้าลงตามอายุซึ่งมักเกี่ยวข้องกับการสูญเสียและความเปลี่ยนแปลงของมวลกระดูกที่เร็วขึ้น

ปัจจัยเสี่ยง

มีปัจจัยหลายประการที่เกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุน ได้แก่ ปัจจัยที่ไม่สามารถควบคุมได้ ปัจจัยฮอร์โมน ปัจจัยด้านอาหาร ปัจจัยด้านยา และปัจจัยการดำเนินชีวิต

  • ปัจจัยที่ไม่สามารถควบคุมได้ ความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุนอาจเกิดจากปัจจัยที่ไม่สามารถควบคุมได้หลายอย่าง อันได้แก่
    • เพศ: โรคกระดูกพรุนมักพบมากในผู้หญิง
    • อายุ: ความเสี่ยงของภาวะนี้จะเพิ่มขึ้นตามอายุ
    • ประวัติครอบครัว: ความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุนมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในผู้ที่มีสมาชิกในครอบครัวมีอาการกระดูกสะโพกหัก
    • ขนาดโครงสร้าง: ผู้ที่มีโครงร่างเล็กมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุน
    • ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับฮอร์โมน ระดับของฮอร์โมนที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไปจะเพิ่มความเสี่ยงของภาวะนี้ ฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขนี้อาจรวมถึง:
      • ฮอร์โมนเพศ
      • ปัญหาต่อมไทรอยด์
      • ต่อมอื่น ๆ
      • ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับอาหาร ความเสี่ยงต่อการเป็นโรคกระดูกพรุนมากขึ้นในผู้ที่มีปัจจัยดังต่อไปนี้
        • บริโภคแคลเซียมต่ำ
        • ผู้ที่มีการรับประทานผิดปกติ
        • การผ่าตัดระบบทางเดินอาหาร
        • ปัจจัยด้านยา โรคกระดูกพรุนอาจเป็นผลมาจากการใช้ยาและสเตียรอยด์ในระยะยาวเพื่อรักษาปัญหาทางการแพทย์ ซึ่งอาจรวมถึงการรักใช้ยาเพื่อรักษาโรคหรือภาวะดังต่อไปนี้
          • โรคมะเร็ง
          • อาการชัก
          • กรดไหลย้อน
          • การปฏิเสธและต่อต้านการปลูกถ่าย
          • เงื่อนไขทางการแพทย์ โอกาสของโรคกระดูกพรุนอาจเพิ่มขึ้นในผู้ที่มีโรคหรือภาวะดังต่อไปนี้
            • โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์
            • โรคลูปัส
            • โรคมะเร็ง
            • โรคไตหรือตับ
            • โรคช่องท้อง
            • โรคลำไส้อักเสบ
            • โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว
            • ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิต พฤติกรรมและความเคยชินบางอย่างอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคกระดูกพรุน เช่น
              • การสูบบุหรี่
              • การไม่เคลื่อนไหวร่างกาย หรือเคลื่อนไหวน้อย
              • การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

              ภาวะแทรกซ้อน

              ภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงที่สุดของโรคกระดูกพรุนคือกระดูกหักในกระดูกสันหลังหรือสะโพก กระดูกที่หักเหล่านี้อาจส่งผลให้เกิดความพิการซึ่งอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตภายในหลายปีหลังจากได้รับบาดเจ็บ

              การวินิจฉัย

              การวินิจฉัยมีจุดมุ่งหมายเพื่อวัดสัดส่วนของแร่ธาตุในกระดูกโดยใช้เครื่องที่มีรังสีเอกซ์ในระดับต่ำ กระดูกในสะโพกและกระดูกสันหลังมักเป็นเป้าหมายของการทดสอบ

              การรักษา

              การรักษาขึ้นอยู่กับแนวโน้มโอกาสของการแตกหักของกระดูกภายใน 10 ปี แพทย์อาจไม่สั่งจ่ายยาสำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงของการแตกหักของกระดูกต่ำทั้งนี้แพทย์อาจสั่งยาให้กับผู้ที่มีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดการแตกหักของกระดูก โดยยาอาจรวมยาจำพวกต่อไปนี้

              • บิสฟอสโฟเนต (Bisphosphonates)
              • ยาโมโนโคลนอลแอนติบอดี (Monoclonal antibody medications)
              • การบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทน
              • ยาเสริมสร้างกระดูก

              การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและการรักษาตัวที่บ้าน

              คุณอาจเปลี่ยนวิถีชีวิตบางอย่างเพื่อป้องกันความเสี่ยงของโรคกระดูกพรุนโดย

              • เลิกสูบบุหรี่
              • หลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป
              • ป้องกันการหกล้ม

              การเตรียมการก่อนการพบแพทย์

              ก่อนการนัดหมายคุณควรตระหนักถึงข้อจำกัดก่อนการนัดหมาย และเตรียมข้อมูลบางอย่าง เช่น

              • อาการที่เกิดขึ้น
              • ข้อมูลส่วนบุคคลที่สำคัญของคุณ
              • ยาทั้งหมดที่คุณกำลังใช้อยู่
              • คำถามที่คุณต้องการถามแพทย์

              ในระหว่างการปรึกษา แพทย์อาจถามคำถามบางอย่างรวมถึงข้อมูล เช่น

              • ประสบการณ์กระดูกแตกหรือหัก
              • ความสูงลดลง
              • พฤติกรรมการออกกำลังกาย
              • พฤติกรรมการกิน
              • การทรงตัวและประสบการณ์การล้ม
              • ประสบการณ์การผ่าตัดช่องท้อง
              • ประวัติสมาชิกในครอบครัวที่เป็นโรคกระดูกพรุนหรือเคยกระดูกสะโพกหักหรือแตก
              • ยาที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน